جاده
+ یادت باشه که به هرچی فک کنی، برای همیشه تووی ذهنت باقی می مونه. بعد شاید روزی دوباره به فکرش بیفتی.
- اما آدم بعضی چیزا رو فراموش می کنه، مگه نه؟
+ آره. چیزیُ که آدم دوست داره یادش بمونه، فراموش می کنه و چیزیُ که دوست داره فراموش کنه، یادش می مونه.
#
همه ی چیزهای زیبا و ستایش انگیزی که آدمی به آن دلبسته است، در درد ریشه دارد؛ از اندوه و از میانِ خاکستر سَر بر می آورد...
#
میگن زن ها خوابِ خطراتی رو که عزیزانشونو تهدید می کنه می بینن و مردها خوابِ خطراتی که خودشونو تهدید می کنه. من اما این روزها اصلا دیگه خواب نمی بینم..
#
انسانی که اینقدر تنهاست، چاره ای نداره جز اینکه از یک تکه چوب، عروسکی بسازه و در اون روح زندگی بدمه و با کلماتِ عاشقانه دست آموزش کنه. من اما دیگه به هیچ چیز اعتقاد ندارم جز به یک بیهودگی ِ جاودانه.. اینو از تهِ دلم میگم..
#
- در زندگی، اونوقت ها شادی هایی هم بود؟
+ آره.
- خیلی زیاد؟
+ آره.
- اون خوشی ها هنوزم یادت هست؟
+ آره. هنوزم یادم هست.
- اون خوشی ها چی شدن؟
+ همه از بین رفتن. مُردن.
- همه شون؟
+ آره. همه شون.
- دلت برای اونا تنگ نشده؟
+ چرا. دلم براشون تنگ شده.
- کجا داریم میریم؟
+ داریم میریم به طرف جنوب.
- باشه.
#
هر خاطره ای که به ذهن متبادر می شود، به واقعیت خیانت می کند... آنچه که با خاطره می توانی تغییر بدهی، خواه ناخواه خود به واقعیتی قائم به ذات تبدیل می شود.
#
+ دلت می خواد برات قصه بگم؟
- نه.
+ چرا نه؟
- قصه هات همه دروغَن.
+ قصه که نباید همیشه راست باشه. هرچی باشه قصه ست.
- آره. اما تووی قصه ها داریم همیشه به دیگران کمک می کنیم، اما در واقعیت اینطور نیست.
+ چرا تو برای من ی قصه تعریف نمی کنی؟
- نمی خوام.
+ باشه.
- قصه ای ندارم که تعریف کنم.
+ می تونی مثلن ی قصه درباره ی خودت برام تعریف کنی.
- همه ی قصه هایی که درباره ی منه، تو خودت بلدی. تو هم توو همه ی این قصه ها هستی.
+ قصه هایی رو بلدی از عوالم درونی ت که برام تعریف نکردی.
- منظورت رویاهامه؟
+ آره. و چیزایی که بهشون فکر می کنی.
- آره. اما قصه باید قشنگ باشه.
+ نه الزامن.
- اما تو همیشه قصه های قشنگ تعریف می کنی.
+ مگه تو قصه ی قشنگی نداری که تعریف کنی؟
- قصه هایی که من بلدم، به زندگی واقعی ربط دارن.
+ و زندگی واقعی خیلی زشته، ها؟
- تو چی فکر می کنی؟
+ فکر می کنم، من و تو زنده ایم. این درست که اتفاقات خیلی بدی برامون افتاد. اما من و تو هنوز زنده ایم.
- آره.
+ این قشنگ نیست؟
- چرا.